AZMİN ZAFERİ

Meşhur fıkıh âlimi İbn Hacer ilim tahsiline çok küçük yaşlarda başlar. Ancak dersleri anlamakta zorlanır ve arkadaşlarından hep geri kalır. Bir düşüncedir sarar İbn Hacer’i. Bunca çalışmaya rağmen muvaffak olamamanın üzüntüsüyle ilim tahsilinden vazgeçer, köyüne dönmeye karar verir.
            Sıcak bir yaz gününde yola revan olur. Yorgunluk ve sıcaklığın tesiriyle bir mağaraya sığınır. Mağaranın tavanından sızan su dikkatini çeker. Tavandan sızan su küçük bir damla hâlinde yerdeki taşın üzerine düşmektedir. Taşta düşen damlanın tesiriyle bir oyuk meydana gelmiştir. Oysa taş sert, su damlası ipek kadar yumuşaktır. Buna rağmen bu zayıf gibi görünen damla, kim bilir kaç senedir ısrarla damlamış ve sert bir taşı delebilmiştir. Kendi kendine: “Benim kafam şu taştan daha sert değil ya! Üstelik ben şu bir damla sudan daha güçlüyüm.” der ve ilim tahsiline sabırla devam eder, çalışarak büyük bir âlim olur.
            İbn Hacer; o gün bugün onu ilme yönlendirenin bir taş olması sebebiyle İbn Hacer/taşın oğlu lakabıyla anılır.