BABALAR GÜNÜNÜZ KUTLU OLSUN..!

 

“Baba çınar ağacı gibidir, meyvesi olmasa da gölgesi yeter...”

Zaman çok çabuk geçiyor…

Çok değil, daha dün gibi!..

 

Nisan ayında; en kutsalımız, en değerli varlığımız “Anneler Günü” nü kutlamıştık

 

Sizi bilmem ama; ben, 3 yıl önce kadar önce kaybettigim, canım anamın yokluğunda geçirdiğim bu özel günde; bayağı zorlanmış, adeta duygu fırtınası yaşamıştım.

Derken…

 

Bu Pazar, bir büyük gün daha: “Babalar Günü!”

Ve yine Pazara kadar tatlı bir telaş, mutlu bir koşuşturmaca…

Kimimiz; çam sakızı, coban armağanı hediyelerle koşacağız, o mübarek ellerinden öpmek ve sarılmak için babalarımıza…

Kimi de benim gibi, elinde bir demet karanfille dosdoğru babamın ebedi istirahatgah’ına!

 

Yaşınız kaç olursa olsun; her evlat; anne- babasının gözünde hep çocuk kalır.

Ve yine yaşları kaç olursa olsun; her ölen anne- baba da, her evlat için geç değil, erken sayılır.

 

Bu nedenle, genç yaşta anne veya babasını kaybedip, anasız- babasız büyüyenleri hissettiklerini tahmin edebiliyor ve onları anlaya biliyorum.

Etrafımızda “babasız” yaşayanların da farkında olarak, herkesin “Babalar Günü” nüzü kutluyorum.

Haydi! Babanızın ellerini öpmeye ve de onlara doyasıya sımsıkı sarılmaya.

Son söz Şair Ataol Behramoğlu’ nun:

“Anne gezindiğin bağ, baba yaslandığın dağdır.

Ömrümün en güzel çağı annenle ve babanla olandır”

 

****

 

BABALAR GÜNÜ’YLE İLGILI KÜÇÜK BİR ANEKTOD…

 

Yaklaşık 35 sene önce…

“Annele Günü”, “Babalar Günü”, hele de “Yaş Günü”…

Büyüklerimizin; bu duyguları bilmedikleri, görmedikleri, yaşamadıkları, tatmadıkları dönemler…

Yine bir “Babalar Günü”...

 

O dönem, bir kardeşimizin dışında hepimizin bir arada Viranşehir de yaşadığı dönem.

 

Olayın kahramanlarından biri olan kızkardeşim henüz 10- 11 yaşlarında…

Babalar gününde, babalara hediye alınacağını her nereden duymuşsa; babamın aydan aya alış veriş yaptığı yerlerden, babamın da selamıyla, babamın açık hesabına yazdırmak suretiyle: en pahalısından 3, 5 metre, Altın Yıldız marka, takım elbiselik kumaş; bir çift kundura ayakkabı, gömlek…

Hikayenin hatırladığım en son sahnesi: Babamın, “ Yurttan Küfürler Korusu” u eşliğinde, elinde sopa, zavallı kızkardeşimi kovalarken ve kardeşimin de can havliyle avludan sokağa, sokaktan da komşulara doğru uluslararası atletlere taş çıkartacak bir hızla koşuyordu!

SONUÇ: Tek amacı özel bir gün de babasını sevindirmek olan kardeşim, Can havliyle komşulara sığınınca, son anda okkalı dayak yemekten kurtuldu.Tek suçu: hediye almada biraz abartılı davranmış.

 

BİLMEYENLER İÇİN NOT: Kocasının zulmünden kaçan kadınlar ve baba-ana dayağından kaçan çocukların sığınma yerleri, komşu evleri ve iş yerleriydi. Çünkü, en yakın korunaklı mevzi ve sığınaklar oralarıydı.

 

MUTLULU UZERINE SOHBET...

 

“Her şeyin en iyisine sahip olan değil, sahip olduğunun tadını çıkaran mutludur”

 

NABAKOV

 

Dün bir arkadaşım bana, samimice cevap vermem şartıyla bir sual soracağını söyledi ve beni zor durumda bırakacak kazık soruyu şak diye soruverdi bir anda: "Mutluluğun Tarifi Sence Nedir?... Anlatır mısın" diye...

İçimden söylendim " hoppala! şimdi bu nerden çıktı, sırasımıydı " diye.

Mübarek...Sorduğun yol- yemek tarifi değil ki!

Mutluluğun Tarifi…

 

Nazım Hikmet' in “Bana mutluluğun resmini çizebilir misin Abidin” sorusu karşısında zorlanan Abidin Dino bile benim kadar zorlanmamıştı!

Biliyoruz...

 

Yaşadık ve halende yaşıyoruz kadınıyla- erkeğiyle hep birlikte...

Bu coğrafyada yaşayanların kaderi makus talihtir, değişmez, hep aynı yerde kesişir; platonik aşk'lar, adettendir töreler böyle istedi diye mutsuzluk üzerine inşaa edilen zoraki, mutsuz evlilikler…

Yokluklar-yoksulluklar ve de üstüne üstlük alabildiğine yaşamlarımız üzerine bolca serpiştirilmiş sevgisizlikler!..

Aşk tesadüfleri sever misali hani de yok değildir, vardır; kıyısından köşesinden aşk üzerine kurulu evliliklere merhaba diyeni!

Kadın erkek fark etmez, bakınca yöre ınsanın sulietine zaten kader çizmiş çizeceğini; doğuştan resmetmiş mutsuzluğun, sevgisizliğin resmini yasaklı gönüllere!

Uzun uzun düşünüp taşındım…

Hiç te kolay degildi, çık çıkabilirsin işin içinden...

Yabancısı olmadığım gel-gitler uçuştu beynimde, fırtınalar koptu yüreğimde...

 

Sonra toparladım kendimi birdenbire…

Usul usul, duygulu bir ses tonuyla aktarmya bașladım aktsrmaya:

Bak dostum!

 

Mutluluk diyince; öyle kolay değildir... kasaptan yarım kilo kıyma, manavdan bir bağ maydanoz almaya benzemez...

Kimine göre mutluluk: bir tutam aşk, bir yudum sevgidir!..

Kimine göre de ; paradır, puldur, maldır, mülktür, servettir, şandır, şöhretir!

Birde, mutluluğu biraz da nasıl tahayyül ettiğine bağlıdır.

Bu yüzden açık söyleyemem gerekirse dostum!

Mutluluk; yedi kat yerin dibinde; yerin de yedi kat taaa üstündedir:

Ya göğe doğru tırmanıp bulutların üzerinde arayacaksın ya da yedi kat yerin dibini tırnağınla kazıp orada arayıp yakalayacaksın.

Anlattığım gibi dostum: zorlu, meşakkatli, pahalı bir iştir mutluluğu yakalamak ve mutlu olmak.

Son olarak benim canım arkadaşım;

Unutma...

 

Aza kanaat ettiğinde, ufacık şeyler bile seni mutlu; çoğa kanaat ise seni mutsuz eder!

Marifet ; Sevgi kuşun kanadında misali, ne yapıp ne edip onu yakalaya bilmekte...

Bir de dostum!..

Mutluluğa giden yola döşeenen taşlar engebelidir ve yollar keskin, virajlı ve yanları dik uçurumlara doludur.

Sevgi ister, emek ister,yürek ister!

Sana kolay gelsin…

Daha çok işin var! Birlikte daha çok işimiz var!

 

****

 

Can arkadaşımız, hemşerim, çocukluk arkadaşımız… Yüreği güzel insan Ahmet Zincirlioğlu' nun vefatını üzüntüyle öğrendim.

“erken ölüm “ dedikleri bu olsa gerek!

Sözcüklerin düğümlendigi an…

Toprağın bol olsun Ahmet arkadaşım. Ailene ve tüm sevdiklerine sabır ve metanet diliyorum.

Yüreğimizden sevgiyi, dilinizden barış’I eksik etmeyin…