BİRER KESTANE ŞEKERİNE GİDEN MUHTARLIK VE KESTANE BAHÇESİYLE VERİLEN İNSANLIK

1995 seneleriydi Antalya’da yaşadığım sıralar, Kaleiçi yat limanına inmiş denizi seyrediyordum. Bir ara bir ses geldi kulağıma

-Kestane şekeri var abi kestane şekeri

Diye genç kız bağırıyordu

O anda Yaşlı bir amca gözüme ilişti. Yaşını sonradan 84 olduğunu öğrendiğim nur yüzlü babacan bir adam. Şöyle bir baktı satıcıya. Satıcı yaklaştı yanına

-Alırmısın amca? Diye sordu ona

-Aman kızım eksik olsun. dedi yaşlı amca.

-Biz onu bir defa yedik başımıza gelmeyen kalmadı dedi gülümseyerek

O an satıcı kızda bende gerçekten şaşırmıştık, Satıcı kız anlamsız bir şekilde oradan ayrılırken, Döndü bana hafif gülümsedi yaşlı amca. Bende bu gülümsemeden cesaret aldım hafif tebessüm ederek yanına gittim

Tanışma faslı filan, sohbete başladık kendisiyle.

Baktım kestane şekeri satan kızın ardından bakarak yine tebessüm etti. Döndü bana

-Bilirmisin evlat? Biz bir köyü birer kestane şekerine sattık. Sonra bir kestane şekerine kendisini sattığımız adam bizim hayatımızı kestane bahçesiyle kurtardı.

Der demez hafif bir kahkaha attı

-Hayırdır amca dedim. Ne oldu ki? Diye sordum ona

-Vakti zamanında biz bir köyde oturuyorduk. Muhtarlık seçimi için adaylar arasında büyük bir rekabet vardı.Biride adaydı ama, sessiz ve sakin bir adaydı. Biz hepimiz onun bu sessizliğine anlam veremiyorduk. Çok beyefendi hürmetkâr biriydi. Herkesin yardımına koşan biriydi. Diğerlerinin aksine seçime daha sakin yaklaşıyordu. Diğer adaylar ise fırıldak gözleri kaşları her tarafı oynuyordu. Neyse seçim günü geldiğinde muhtar adaylarından biri kapıda kestane şekeri dağıtarak oy pusulasını verip bana oy verin diyordu. Diğeri de olan biteni sadece gülümseyerek bir kenardan seyrediyordu. Kestane şekerini yiyen o adamı muhtar yapmaz mı sanırsın? Yaptılar inan. Bende oyumu ona verdim. Neden vermeyeyim ki tadı güzeldi yav kestane şekerinin. Diyerek güldü yaşlı amca.

Gerçektende merak ediyordum sonunu bu hikâyenin

-Neyse dedi.Sonuçlar açıklandı. Bizim kestane şekerci büyük bir farkla bu milleti kestane şekeriyle kandırmıştı. Adam muhtar oldu gidiş o gidiş. Ne yüzünü gördük ne birde cismini. Kimin işi ona düşse rezillik. Lanet ettik o yediğimiz kestane şekerlerine de oy verdiğimiz o güne de. Dur dinle dedi asıl sonunu

Ben zaten hikâyenin finalini merak ediyordum.

-Bir gün baktık adamlar kapıya dayanmış dedik hayırdır. Bizim muhtar allem etmiş kullem etmiş köyümüzün bir kısmını sözde satmış.

Aman duman derken biz memur olup giden bu diğer muhtar adayını bulduk. Adamcığaz elinden geldiği kadar bize yardımcı oldu ve köyümüzü kurtardı. Daha sonra bize bir kestane bahçesi kurarak köyümüzden ayrıldı. Biz o köy halkı olarak bütün geçimimizi o kestane bahçesinden sağladık. Sonra öğrendik ki bir şehre kaymakam olmuş. Kendi elimizle kestane şekerine sattığımız adam bizim hem köyümüzü kurtardı. Hemde ders verir niteliğinde bize kestane bahçesi ni geçim kaynağı sağlayarak hayatımızı kurtardı. Ama biz kestane şekeri yapmayı ve yemeyi yasakladık köyümüzde

-Muhtar ne oldu diye sordum.

-Kahrından öldü. Köyde ortada kaldı. Diyerek güldü

-Ciddimi öldü? Dedim.

-He he inan ki öldü. Ama köy ortada kalmadı kurtuldu. Yerine aza geçti zaten

-Siz siz olun evlat dedi.

-Oy hizmettir, Oy size gelecek hizmetlerin şerefidir. Hizmet etmekte insana onurdur şereftir. Oyu hak edene verin. Oy bir anlık menfaate duyguya maddiyata satılır mı? Oyunuzu hiçbir şeye satmayın. Duygularınızla değil aklınızla hareket edin. Hizmet yapacağını inandığınız adama bel verin destek verin. Ama kestane şekerine oy vermeyin dedi ve güldü…

Evet, İnsan hak ettiği gibi yaşar demişti. Duygularınızla değil aklınızla hareket edin demişti. Oyunuzu satmayın demişti konuşmalarının arasında yaşlı amca bana

Ne anlamlı sözler, Yaklaşık 25 yıl oluyor, O sözler hala kulaklarımda ve aklıma bir çivi gibi çakılmış, Hayatım boyunca hiç unutmadım ve unutmamda…

Bazen kendimi ifade etmek istediğimde söylerim;

-Boş Ve Gereksiz Ne İnsanlarla Nede İşlerle İşim Olmaz. Maneviyat Dışında Duygularımla Değil Aklımla Hareket Ederim.Diye

Gerçektende insan hak ettiği gibi yaşarmış. Koca bir köy bir kestane şekerine gidecek. Asıl hizmet adamı o köyü ve halkını kestane bahçesiyle kurtaracak.

Garip ama gerçek…