BEN DE HALEN UMUT VAR, YA S?Z DE?..

 Oysa ne çok umutluyduk, umut doluyduk, tüm güzel dü?lerimizi topra?a ekmi?, baharda, k?r çiçeklerinin aras?nda saklam??t?k ya?an ya?murdan sonra rengarenk açarlar diye…

         Ya?ad???m?z ekonomik, sosyal, siyasal kriz ve istikras?zl?k,  ya?amakta oldu?umuz krizi daha derinle?tirece?e benziyor.

 Toplumsal bar??? bozacak ve kendi içinde infial yaratacak bir kritik e?i?e yava? yava? gitti?imizi söylersem mübala?a etmi? say?lmam herhalde.

         Do?rusunu söylemek gerekirse, ba?kalar?n?n mutsuzlu?u üzerinden mutlu olmaya çal??an bir avuç insan?n egemen oldu?u bir co?rafyada ya??yoruz as?rlard?r.

 Her sabah,  güne mutlu, sevinçli ve umut ile uyanmak nas?l bir duygu, toplum olarak hep birlikte yay?yoruz.

Art?k bu duygu; iç içe birlikte ya?ad???m?z toplumda ümidini kaybetme, içine kapanma, endi?e ve kayg? bozukluklar?n?n ortaya ç?kmas?na sebebiyet vermektedir.

  Fazla de?il, birkaç örnekle s?ralarsak e?er; Kad?n cinayetleri, ücret adaletsizli?i, kuvvetler ayr?l???n?n ortadan kald?r?lmas?, emek sömürüsü, al?m gücü, kaybolan adalet duygusu, çevre ve do?a talan?, çocuk istismarlar?, artan i?sizlik, örgütlenme, temel hak ve özgürlük haklar?n?n kullan?m?n?n  tamamen ortadan kalkmas?, vs, vs…

En sonda ya?ad???m?z ve beni derinden etkileyen, iki gün arayla dört ki?ilik ailenin intiharlar?!...

Art?k vicdanlar kör, ak?llar dumura u?rat?lm?? vaziyeteyiz.

 K?smen de olsa , o iyi haberlerle yeni bir günü umutla uyand???m?z y?llar art?k geride kald? gibi…

Ama yine de, her ?ey bitmi? de?ildir…

Do?adaki her ?ey de?i?kendir, de?i?ime tabidir. Diyalekti?in temel kanunudur.

  Bu yüzden umutlar?m?z? hep tazelemeli, hayallerimizi alabildi?ine geni? tutmayal?y?z.

 Hayat, ya?ad?klar?m?zdan çok hayal ettiklerimiz de?il midir zaten?

Yeter ki, nas?l ya?amak istiyorsan?z,  hayallerinizi bu gerçekler üzerine in?a ediniz.

Bunca kötülük aras?nda iyi ?eylerden bahsetti?iniz de; “Hayal mi görüyorsun?” diye tepkiyle  kar??la? m?y?z, hep?

Ve bunca zulme, sömürüye, adaletsizli?e ra?men umutla doludur yine de insano?lunun yüre?i.      

Umutlu olmak, hayal kurman?n ba?ka bir ?ekli de?il midir, zaten?

         Kendi kendimize bin bir çiçekli bahçenin bahç?van? gibi sular durur; umutlar? ye?ersin, hayallerimiz diri kals?n diye.

Bir sefer insan?n umudu k?r?lmaya dursun; Cam k?r?klar? gibidir, saç?ld? m?, yerlerden toplamas? zordur; hayallerinizle birlikte, t?pk? 1938 Nazi Almanya’ s?nda ya?anan “Kristal Geceler” gibi darmada??n olur.

Her ?ey bitmi? de?il henüz, halen yar?nlar için umut var!

         O zaman, haydin!..

 Umutlu yar?nlar ad?na gözlerimizi kapat?p gerçekler üzerine birlikte hayaller in?a edelim:

         Mesela, Kad?n cinayetlerinin olmad???,  kad?nlar?n ve çocuklar?n cinsel istismara u?ramad?klar? bir ya?am?…

         Mesela, herkesin kendini özgür ve güvencede hissedebildi?i bir ülkeyi…

         Mesela, kendi içinde bar???k, ça?da?, demokratik, seküler, laik,  sanatla, edebiyatla iç içe, tüketen de?il üreten, okuyan, sorgulayan bireylerin ya?ad??? toplumsal yap?y?…

         Mesela, do?a talan?na, çevre tahribat?na kar?? yemye?il, bakir bir dünyay?…

         Mesela, ölümlere kar?? ya?am?/ya?atmay?…

         Sava?lara kar?? bar???…

         Adaletsizli?e kar?? adaleti…

         Mesela, çiftçinin, köylünün eme?inin kar??l???n? ald??? günleri…

         Mesela, sava?a kar?? bar??? hayal eder dururuz…

         Mesela, çocuklar?m?z?n mutlu bir ülkede ya?ayabileceklerini hayal eder dururuz…

         Mesela, yoksulluktan, çaresizlikten ailelerin topluca siyanürle intihar etmeyece?i  bir ülkeyi!

         Hayal ediniz, ama oturdu?umuz yerden de?il, hayat?n ta içinden, itiraz ederek, örgütlenerek, mücadele ederek.